Het zijn de laatste momenten op het wonderlijke Curaçao die we beleven. Tegelijk momenten van afscheid nemen – en ondanks heldere keuzes – blijft dit moeilijk. We kwamen hier met het idee voor 1 jaar tot misschien 2 jaar te willen wonen. Dat werd het niet, maar dat was dan ook geen doel op zich.
Wat we hier als gezin wilden ontdekken
We wilden ons hier als gezin opnieuw uitvinden. We hadden als doel om meer van de wereld te ontdekken. Hoe het voelt om te emigreren, kunnen we dat? Of hoe gaat dat met school – ons werk en hoe bouwen we in een nieuwe wereld ons gezinsleven weer op. Hoe werkt dat allemaal? We hebben het allemaal mogen ondervinden onder de tropische zon van Curaçao.
De lessen die we meenemen
Het was prachtig, wonderlijk, lastig en leerzaam. Maar bovenal dankbaar. Blij dat wij deze stap hebben durven zetten. Dat we ons huis in Nederland verkochten waar we jaren in hebben verbouwd, een vertrouwde omgeving achterlaten, banen opzeggen en kinderen naar een nieuwe school.
Maar het huis, de plek, het land – ze zijn allemaal decor. Wij bepalen zelf het verhaal. Het draait niet om controle, maar om vertrouwen. Om onderweg te zijn, niet perse om aan te komen.
De grootste les die ik persoonlijk heb geleerd is misschien wel: dat vrijheid niet zit in waar je woont, maar in hoe je leeft.
Op weg naar een nieuw hoofdstuk
Dit was het allemaal meer dan dubbel waard. Maar nu hebben we een prachtige camper gekocht in Nederland en bereiden ons voor op een reis door Europa. Minstens zo uitdagend, misschien wel uitdagender.
Ook hier kijken we als gezin ontzettend naar uit. We voelen ons vrij, rijk en willen zoveel mogelijk ervaren voordat we ons (weer) ergens definitief wortelen. We dromen al van de prachtige landen en natuur die we willen gaan bezoeken – over de ervaringen die we daar zullen opdoen als gezin.
Een gewone week vol kleine momenten
Maar op dinsdag 7 oktober staan we eerst rustig op. De dag ervoor hebben we na een week bezoek de ouders van Martine naar Hato gebracht. Een geweldige week met ook voor hen vele indrukken en ervaringen van dit mooie eiland. Vandaag rijden we op de bonnefooi naar strandjes toe, Hundu blijkt privé, maar we ontdekken Playa Jeremi.
Een prachtig strandje is het weer, uniek van zichzelf en als kers op deze taart zien we een schildpad zwemmen. Martine kan het filmen met de nieuwe GoPro – wat een gave ervaring blijft dit. Na deze indrukken laat op de namiddag eten we nog een patatje op de terugweg bij Grote Berg patat.
De volgende dag heb ik een dubbele shoot op de planning staan – een stel dat graag op 2 locaties foto’s wilde maken – haalde ik op met de RAM. Zo konden we snel door naar de locaties en hoefden we niet op elkaar te wachten. Het was een geslaagde shoot in zowel Otrobanda als later op Playa Daaibooi.
Bezoek uit Nederland en een beetje afscheid
Op zondag maken we ons gereed voor nieuw bezoek, ook het laatste bezoek dat wij op Curaçao verwachten. Er komt een vriendin van Martine langs en die haalt ze in de middag op van Hato met Lotte en Niels. Ik draai ondertussen een eigen bedachte pasta in elkaar en vermaak ondertussen Sanne.
Albertine is geland en wordt meegenomen naar ons huis. Na een lange vlucht eten we de pasta die goed van smaak bleek en praten we bij. Maar ook wordt snel het bed opgezocht om bij te komen van de reis. Martine en ik doen nog een laatste pot yathzee en gaan daarna ook op bed.
Werken, surfen en genieten van het eiland
Op maandag zijn de kinderen vrij van school, er is studiedag voor de juffen en meester. In de middag hebben Lotte en Niels weer windsurf les. Martine gaat er samen met Sanne en Albertine naartoe, waar ze relaxed van het Spaans water kunnen genieten. Maar niet voordat onze auto in stijl werd opgehaald voor ons huis door de garage.
Voor ons vertrek naar Nederland hebben we geregeld bij een fijne autogarage dat wij de auto’s aan hen verkopen. Ze zijn gecheckt, een prijsafspraak is gemaakt en we mogen ze inleveren op dag van vertrek. Ideaal! Maar de KIA van Martine wilden ze graag eerder ontvangen. Want ze wilden deze met een social media actie gaan verloten.
Dus deze kwamen ze bij ons thuisvandaan afhalen, we kregen er een leenauto voor terug. De actie was dat ze filmend de auto overhandigd kregen, waaromheen een stukje gespeeld werd door ons. Hartstikke grappig natuurlijk én we kunnen ons eigen auto terugwinnen.
Na de overhandiging gaan ze op weg naar surfles. Wanneer de les voorbij is worden er nog boodschappen gehaald en gaan we de avond alweer in.
Ook op dinsdag hebben de kinderen vrij wegens studiedag. Dit wisten we al even en daarom kon ik mooi met Niels langs de kapper in de ochtend, studio MOOI kreeg het weer in model. Martine en de dames waren op weg naar Willemstad. Ook heb ik deze dag nog een fotoshoot uitstaan vlakbij Willemstad, bij Rif Fort.
Een bijzondere shoot met een huwelijksaanzoek. De dame wist niets van het hele gebeuren, niet van de aanzoek en niet van mij als fotograaf. Ik sprak dan ook goed af met de man in kwestie en kon ze prachtig ongezien benaderen. Met een knikje van mij wist hij genoeg, ze gingen hun weg en ik volgde. Het voelde als een undercover actie, het moment kwam en ik schoot vele mooie foto’s, geslaagd dus!
Op woensdag mogen de kids ‘eindelijk’ weer naar school. Ikzelf ga aan de slag met het nabewerken van een aantal fotoshoots en er wordt thuis in het zwembad gezwommen. Martine heeft vandaag haar eerste windsurfles staan, die nu wél doorging. Ze ging er met Albertine naar toe.
Op donderdag is er weer school en wij gaan met Albertine richting Cas Abao. Daar hebben we een mooie plek gevonden aan de rotskant met veel schaduw. Het is de eerste keer snorkelen voor ons op dit strand, we zagen vele nieuwe vissen. Martine en Albertine waren eerst te snorkelen, ik speelde met Sanne in het water.
Toen ik aan de beurt was kreeg ik de primeur, er kwam een prachtige schildpad aangezwommen en ik kon deze mooi volgen. Hoevaak je dat ook meemaakt, het blijft bijzonder ze te zien. Op gepaste afstand natuurlijk, je moest eens weten hoeveel toeristen ze proberen te pakken.
Later op de dag gaat Martine met Albertine uit eten en het avondleven van Willemstad verkennen. Ze hadden Cascada bezocht en een plek waar ze konden dansen. Ik was thuis met de kids en ging relatief vroeg op bed, voor mijn doen dan.
Laatste shoots en het vertrouwde ritme
Op zaterdag wilde ik graag een flinke tijd besteden om fotoshoots te verwerken. Martine ging met de kids en Albertine eropuit. Ze bezochten Hofi Mango, Playa Forti en gingen zwemmen bij Jeremi. In de avond kregen we oppas van Albertine aangeboden, Martine en ik konden samen uit eten!
Na het etentje rijden we nog even door en komen in Willemstad uit. Daar zitten we nog aan een terras bij de Handelskade. Wat drinken, wat kijken, daarna terug wandelend naar de auto via Rif Fort.
Fotoshoots versturen en windsurfles
In de avond bekijken we ook onze vlucht terug, leggen alvast onze stoelen in het vliegtuig vast. Ditmaal met een extra stoel voor Sanne, dat we op de heenweg nog niet hadden gezien ze nog te jong was. Maar een eigen stoel voor Sanne is wel erg welkom. Het voelt raar, om bezig te zijn met de terugtocht.
Op maandag 20 oktober gaan Lotte en Niels weer naar school, als ze klaar zijn hebben ze weer windsurfles. Martine gaat er met Albertine en Sanne heen. Martine zou vandaag ook zelf nog een les krijgen, maar helaas valt de wind weer tegen. Dus gingen ze met de groep suppen. Albertine bleef met Sanne kijken en maakte filmpjes en foto’s.
Naar ons favoriete pizza bar
Martine en de rest waren wat vertraagd bij het suppen, ik zat vlakbij het restaurant waar ik de fotoshoot hield en was er binnen een minuut of twee. Na aankomst van de rest bestelden we pizza’s en dronken smoothies. De zonsondergang was weer erg Curaçaos, prachtig. We zaten er lekker en ik bestelde zoals altijd de meat lovers pizza, wat verassend lekker blijft.
Ook kregen we een tropisch buitje over ons heen en moesten ons verplaatsen naar een nieuw plekje onder dak. Nadat we allemaal de pizza’s hadden veroverd gingen we naar huis. De kinderen moesten hoe dan ook weer vroeg op voor school.
Naar Hato en ontspullen
Op dinsdag 21 oktober is de laatste dag van Albertine op Curaçao aangebroken. Lotte en Niels zijn vrij van school (verassing), wegens verwachtte storm op komst. Hoewel de storm uitbleef hebben we wel wat hardere wind en veel tropische buitjes erna ervaren. Door de dag heen verkopen we ook een aantal spullen die we hier gekocht hadden en niet mee terug kunnen nemen.
In de avond wordt het matras opgehaald dat we te koop hadden aangeboden. Weer een groot item waar we ons niet langer druk over hoeven te maken, we ontspullen flink. In de avond eten we tosti’s en omelet – de dag schoot weer voorbij.
Gedurende de week lopen we de standaard zaken weer langs. De kinderen gaan naar school, er worden boodschappen gehaald en we zwemmen in ons zwembad. Ik heb ook nog een fotoshoot uitstaan – op vrijdag 24 oktober is het de laatste die ik op Curaçao zal houden.
Het was een mooie fotoshoot met een grote familie op mijn favoriete strand Daaibooi beach. Na de fotoshoot keer ik terug naar huis en plons nog even samen met Martine en Sanne in het zwembad. Nadat Lotte en Niels uit school komen is het weer standaard weekend voor ons. In de avond spelen we spelletjes en ik bewerk later de foto’s nog na.
Een onverwachte wending
Operatie en de zoektocht naar krukken
Een orthopeed vertelde mij dat ik gezien onze terugreis, het beste mij nu kon laten opereren. Anders zou de kans op een grotere breuk realistisch zijn. Maar ook had ik de pijn niet kunnen hebben zolang. “Wanneer kun je dan opereren?” vroeg ik – “Nu, direct” zei de orthopeed. Fijn, maar dat viel wel rauw op mijn dak, voordat ik het wist hing ik aan draden en verdovingen.
Ze hebben uiteindelijk super netjes, 3 pennen in de heup geboord die de breuk bij elkaar houdt. Die dag bleef ik een nacht in het CMC. Gelukkig was Martine er natuurlijk bekend, ze wist wat ze kon verwachten en wat ze moest regelen. De volgende dag was het de vraag of ik naar huis kon, want er waren geen krukken beschikbaar.
Na een ochtend Sambil, heeft Martine heel Curaçao afgezocht en ja – uiteindelijk een stel krukken gevonden bij Hato in de buurt. Terug in het ziekenhuis kreeg ze overigens al snel te horen dat ik mee mocht naar huis. Een tijdje zaten we nog op de kamer, regelden de juiste papieren zoals een behandelsverklaring en een fit-to-fly document – en gingen daarna terug naar huis. Wat fijn, om weer thuis te zijn.
Herstel en voorbereiding op de terugreis
En dan zit je voor de eindstreep met een gebroken heup met krukken. Er moet nog genoeg geregeld worden, zeker nu. De verzekering is belangrijk, maar we moeten ons ook uitschrijven bij Publieke Zaken, de borg regelen voor het huis, koffers staan op de planning ingepakt te worden en ga zo maar door.
Terugkijken met dankbaarheid
Gelukkig gaan de belangrijkste zaken vrij soepel en vlot. We hebben de vliegreis met hulp geregeld, betere stoelen en bezitten de juiste documenten van Kranshi voor de terugkeer. Al de rest komt vanzelf of wordt geregeld.
De terugkeer is met deze tegenslag een stuk lastiger gemaakt, maar niet onmogelijk. We tellen de laatste dagen alweer af en we komen er wel weer uit. We blijven ons richten op de nieuwe plannen, maar natuurlijk nu ook met herstel. Ondanks alles blijven we prachtige herinneringen houden aan het geweldige Curaçao – we kunnen wel stellen dat we zowat letterlijk alles meegemaakt hebben.
Van eilandleven naar leven onderweg
Dit is dan ook het laatste blog in ons leven op Curaçao. Met nog dagen te gaan schrijf ik straks verder door onder het blog: reis door Europa. Ik zal verder schrijven over onze kilometers door vele landen en belevingen die we met de camper mee zullen gaan maken – we houden je er graag van op de hoogte.
Blijf ons volgen via dit blog, op de Polarsteps van Martine of ook via ons Instagram kanalen (@ByFoekema, @Martineabma).
10 reacties
Wat is het een veelzijdig verhaal geworden.
Jullie hebben werkelijk alles beleeft op Curaçao! Maar nu komende donderdag halen we jullie van Schiphol, daar zien we nu erg naar uit. We mogen eerst voor het volgende avontuur van elkaar genieten!
Het is weer een veelzijdig verhaal, zeker, maar dat is Curaçao dan ook 🙂 Tot donderdag!
En dan zit jullie Curaçaose avontuur er al bijna weer op. Je kan niet zeggen dat jullie niks beleefd hebben ;). Wat een bijzondere herinneringen hebben jullie gemaakt.
Ik kijk er erg naar uit jullie straks weer te zien. Tot snel!
Het schiet al erg op nu – gelukkig hebben we inderdaad bijzondere herinneringen mee – met alles wat er beleefd is 🙂
Wauw, jullie Curaçao ervaring is dan wel wat korter dan oorspronkelijk gedacht, maar niet minder veelbewogen. Jullie hebben zo’n beetje wel alle highs en lows meegemaakt. Het zal weer even wennen zijn hier in het ietwat koudere grijze NL. Tot heel erg snel. Goede reis!
Iets korter dan gepland. Had een bepaald ‘bod’ nu wel geaccepteerd geweest, had het heel anders gelopen. Maar nu nieuwe plannen en eerst de terugreis ondergaan. Tot snel Jantien!
De laatste blog, dat zal wel gek voelen. Zoveel meegemaakt en beleefd! Donderdag ontvangen we jullie met open armen op Schiphol en gaan we drie maanden genieten van elkaar voordat het volgende avontuur begint. Een fijne terugreis toegewenst!
Het is zeker gek Danielle, we zijn onderhand toch behoorlijk gesetteld door de tijd, met wat er ook gebeurt is. Hoe dan ook, we komen nu snel terug voor nieuwe avonturen en een fijne tijd met de familie en vrienden! Dankjewel en tot snel!
Bewogen laatste weken en dankbaar dat ik daar een aantal dagen onderdeel van mocht zijn! Heel tof om ‘live’ een stukje van jullie avontuur mee te maken. Hoop dat alle regeldingen, het huis opleveren (hopelijk borg terug) en vervoer naar vliegveld geregeld zijn. Trots op jullie dat jullie dit avontuur zijn aangegaan en heel benieuwd naar part 2 in Europa. Voor eerst een goede reis terug naar Friesland en tot binnenkort 👋
Het waren zeker bewogen weekjes nog zo. Mooi dat je er een leuk inzicht van mee had gekregen ook. Onderhand zijn we terug, en de meeste zaken weer geregeld. Nu ook voorbereiden op een nieuw avontuur, maar eerst maar even herstellen 😉