We waren op een tijdelijk vakantieadresje uitgekomen dat we voor een week tot en met de zaterdag hadden gehuurd. En inmiddels kregen we ook het huurcontract rond voor het huis waar we voor een aantal maanden zullen wonen.
We hebben het huisje als prima ervaren en we konden ons er goed redden, de week ging door net als ieder andere week op Curaçao. De kinderen vroeg eruit en naar school, Martine had wisselende diensten en ikzelf had fotoshoots in de planning staan. Maar echt veel rust kregen we er nog niet helemaal, er bleek erg veel water weg te stromen door het toilet.
De aardige dame die de huizen regelt qua verhuur ging het probleem eigenhandig te lijf. We kregen haar drie dagen cadeau waarin we af en toe getier, maar ook gejubel uit de wc-ruimte te horen kregen. Ze kreeg het uiteindelijk voor elkaar, wat ook wel weer knap is.
Op woensdag en donderdag had ik fotoshoots staan. Ik plande ze op de mooie stranden van Daaibooi beach en Playa Porto Marie. Er zijn mooie foto’s geleverd en tevreden mensen gingen weer verder met hun vakantie op Curaçao. De week schoot zo eigenlijk weer voorbij.
We kwamen tegelijk met de makelaar aan die ons wegwijs maakte in het huis. De foto’s spreken voor zich dat dit toch wel alles bevat wat we zochten. Mooie grote ruimtes en een grote porch, eindelijk lekker buiten en toch binnen kunnen zitten was een grote wens.
Ook is er een grote tuin met zwembad en dat alles omheind met mooie hekken. Ideaal met een 2-jarige in huis.
De makelaar wenste ons een prettig verblijf en we pakten de spullen uit. We zetten zoveel mogelijk in de ochtend op zijn plek, want we hadden meer te regelen die dag. Via marktplaats van Curaçao had Martine een kinderbed gereserveerd. Na het middageten gingen we deze ophalen. Het kwam van een gezin dat terug verhuisde naar India. Het bedje zag er prima uit, we betaalden en zetten deze achterop in de RAM.
We brachten het snel naar ons nieuw onderkomen en daarmee hadden we alles wat we nodig hadden. Alleen de boodschappen moesten nog worden gedaan. Ik zocht een supermarkt in de buurt, gelukkig zit er een bekende supermarkt voor ons om de hoek. In supermarkt het Centrum had ik de winkelwagen vol gekregen.
Bij alle supermarkten op Curaçao staan mensen klaar om je boodschappen in te pakken. Dit tegen een kleine vergoeding – maar je kunt het ook rustig weigeren. Meestal doe ik het zelf, maar ditmaal leek het mij wel erg ideaal. Voor 5 gulden werden alle boodschappen ingepakt en deze werd met mij meegelopen naar de auto. Perfect.
Thuis gekomen nog even wat drinken en snel eten maken. Het vliegtuig waarin mijn ouders zaten bleek al geland te zijn op Hato Airport. Ik reed snel naar het vliegveld en kon ze al spotten bij het afhaalpunt, zoals afgesproken. Ze zijn er, wat een bijzonder gevoel om je ouders hier te zien.
We gaven elkaar een omhelzing en lachten van blijdschap. Een fijn en apart gevoel dat we ons avontuur vanaf dat punt kunnen delen met de mensen van wie je houdt. We stapten de RAM in en ik reed ze naar ons gloednieuwe stek. De kinderen waren opgebleven en vlogen opa en oma om de nek. Dit avontuur kon beginnen.
Op maandag hebben Martine en ik vrij, ik bracht de kinderen naar school en ze werden opgehaald door Martine en mijn moeder. Ze kreeg een mooi inzicht in het schoolleven van Lotte en Niels. De middag werd uitbesteed aan het uitzoeken van cadeautjes, nog voor de verjaardagen die waren geweest.
Lotte kwam thuis met een mooi tasje, waar make-up en andere dameszaken bij pasten. Niels vond het lastig in de winkel en na drie switches nam hij een mooie microscoop mee. Wie had dat gedacht, Niels de microbioloog. We maakten daarna een grote pan spaghetti en sloten deze maandag af. De moeheid zat er nog wel een beetje in.
Op dinsdag had ik weer een fotoshoot staan bij het Marriott beach resort met een Amerikaans stel. Het was een erg leuke fotosessie en deze duurde niet al te lang. Ik was rond half 10 alweer thuis. Martine ging er met Sietske op uit voor beddengoed, met name voor Sanne. Ik haalde met Rinnert de kinderen van school op, ook Sanne ging met ons mee natuurlijk.
De omgeving en natuur, de mensen en cultuur, maar ook de huizen en verschillen in armoede en ‘rijker’ zijn – het maakt volgens mij de nodige indruk op mijn ouders. Het is fijn dat ze er zijn en zelf kunnen aanschouwen hoe wij hier leven. In de avond wanneer de kids op bed liggen spelen we nog een pot Yahtzee en gaan dan ook al snel weer slapen.
Het wordt woensdag en ik sta vroeg op. De kinderen moeten weer naar school, na het broodsmeren haal ik ze uit bed. Ze liggen nu nog op 1 kamer gezien pake en beppe op Lotte haar kamer logeren. Ik doe de deur open en daar zitten ze – lang zal ze leven – klinkt uit de kamer. Wat ontzettend lief en leuk, ik ben jarig vandaag en dit was een erg leuke start van de dag.
Martine heeft ook vandaag vrij en we gaan nadat Lotte en Niels op school zijn Willemstad bezoeken. Over de pondjesbrug en lekker rondwandelen door de stad, het geeft een mooi inkijkje in Curaçao. In de middag zodra de kids thuis zijn eten we taart en heb ik mooie kaarten gekregen. We bellen nog een tijdje met zussen Jantien en Liesbeth thuis, die natuurlijk nieuwsgierig waren ook naar hoe heit en mem het hebben.
In de avond gaan we weer uit eten, nu bij Pietermaai, de Heeren @ Sea waar wij eerder waren geweest. Het was weer erg lekker en we zaten met een fantastisch uitzicht over zee. Een mooie ervaring weer en erg gezellig met ons ouders.
Op donderdag gaan de kinderen weer naar school, Martine had zich helaas ziekgemeld vanwege een ontsteking. Dat was weer teruggekomen en had wat rust nodig. Gelukkig ging het verder redelijk ok. Ze kon de kinderen met Sietske van school halen, ikzelf had in de ochtend nog een uitgebreid zakelijke portretshoot staan. In de avond eten we nasi en worden verkoeld door een enorme tropische hoosbui.
Het weer is een beetje omgeslagen sinds de aankomst van ons ouders. Het zijn wat meer grijze dagen en af en toe flinke buien. Op zich lekker, want de temperatuur is goed te doen.
We besloten de vrijdag te besteden aan Shete Boka. Ik ging er met Rinnert en Sietske naartoe, Martine bleef nog een dagje thuis. Dit prachtige natuurgebied hebben we van voor tot achter verkend. Op het einde werden we getrakteerd op weer een gigantische hoosbui, nu terwijl we nog een flink eind naar de auto moesten lopen. We kwamen dan ook doorweekt thuis.
Eind van de dag vermaken de kids zich met pake en beppe, in de avond wordt er nog een potje Yahtzee gespeeld. We gaan alweer de zaterdag in.
Op zondag is het vaderdag en krijg ik mooie knutselwerken en koffie op bed. Altijd lekker. In de ochtend gaan we zwemmen op Daaibooi beach, er moet tenslotte ook gesnorkeld worden. Pake hield het nog even droog en bouwde zandkastelen, maar beppe waagde zich in het tropische water om de vissen te aanschouwen. Helaas wel iets te veel zout water binnengekregen.
De maandag besteden we een bezoek aan het Hofi Mango park. We brengen de kinderen op school en vertrekken daarna richting dit mooie natuurgebied. We zien er veel vogels en ik heb eindelijk de kolibrievogel op de camera gekregen. We drinken appelsap en cola nadat we ‘stairway to heaven’ beklommen hadden. Met een prachtig uitzicht gaan we daarna weer verder. Het is een prachtig park en we namen vele foto’s mee terug.
Op dinsdag breng ik de kinderen weer naar school, om Lotte mee terug te nemen. Haar juf heeft de griep gekregen. Martine neemt Rinnert, Sietske, Lotte en Sanne mee naar Mambo beach. Daar zitten ze lekker aan het water en drinken er koffie en fris. Ikzelf had nog een nabespreking staan bij het hotel waar ik eerder fotografeerde.
In de avond als we weer met zijn allen zijn, worden we getrakteerd met een etentje bij Tomatoes pizza at the beach. We zitten er heerlijk met de voeten in het zand en krijgen bevestiging van Rinnert en Sietske dat dit zeldzaam lekker pizza’s zijn. Het is een heerlijke avond met een prachtige setting van het zand, strand en de zee.
Het was tegelijkertijd een kleine afsluiting van het bezoek. Dit was de laatste avond dat we bij elkaar zouden zijn, de volgende dag gaan ze weer naar huis. Ik vertel hoe bijzonder ik het vind dat ze er zijn, dat we samen de dingen konden zien die wij hier meemaken. En zo gaan we de woensdag in.
Een dag van opstaan en een beetje opruimen, spulletjes bij elkaar zoeken en de koffers inpakken. Ik breng Niels naar school, Lotte haar juf is nog steeds ziek. Bij terugkomst maak ik een planning voor de dag, ons ouders moesten rond 18:00 op Hato zijn voor hun vlucht naar huis.
Martine had een dagdienst en kon op het werk nog mooi de boarding passen printen. Nadat ze thuiskwam gingen we ook al snel vroeg eten. Rond half 6 gingen we richting de auto, nu allemaal tegelijk in de RAM – paste ook nog prima. Maar deze reis en ons avontuur samen zit erop. We komen rond 18:00 aan en lopen met zijn allen naar de ingang.
We nemen afscheid. En dat viel zwaarder dan ik had verwacht.
Door omstandigheden kwam security bij ons, Niels had zijn shirt niet aan wat niet gepast en gewenst is op het vliegveld. Op zich logisch – maar een goed afscheid is ze ontnomen, wat we wel weer erg kwalijk vonden.
We trokken ons even niets aan van deze boze man en gaven heit en mem, pake en beppe, een stevige knuffel. Dag lieve heit en mem – veilige reis – we vonden het fantastisch dat jullie in ons leven hier waren.
Het is donderdag 19 juni. Ik tref een leeg huis en 2 lege stoelen. Geen pake in de ochtend, geen beppe die rustig opstaat. Dit is weer onze werkelijkheid, hard genieten zodra het kan, relativeren als het moet. Ik mis ze meer dan ik mij ooit voor had kunnen stellen. Maar ontzettend dankbaar dat ze naar ons toe zijn gekomen.
Wat een prachtige momenten hebben we samen beleefd en gemaakt.
6 reacties
Albert wat heb je het prachtig verwoord. Wij hebben een super inkijk in jullie leven gekregen en dat was geweldig. Ook heerlijk met de kinderen weer, als vanouds. Nu weer thuis missen we het zeker maar voor jullie nog een hele mooie tijd gewenst op het prachtige eiland.
Het was zeker een erg mooie tijd zo samen. We hebben veel kunnen laten zien, de kinderen vonden het fantastisch dat jullie er waren.
Wat fijn dat jullie allemaal zo genoten hebben. Helaas komt dan de realiteit na het afscheid nemen weer even hard binnen. Maar gauw de draad weer oppakken. En wij zien jullie snel!
Het was erg fijn, zeker, en we kijken naar het volgende bezoek uit! Misschien zijn de mango’s dan al wel rijp, ze hangen met bakken in de lucht 🙂
Het klinkt als een geweldige tijd samen en fijn om te lezen dat jullie weer op een mooie plek zitten. Dat is jullie gegund!
Dankjewel en het was zeker een mooie tijd zo! Het wonen nu is in ieder geval niets op aan te merken, we hebben de draad hier weer fijn opgepakt. Groetjes thuis!