We zijn aangekomen in de tiende week van onze aanwezigheid op Curaçao. Hoe langer ik nadenk over wat ik op kan schrijven, hoe meer ik besef dat we ons ritme langzaam maar zeker beginnen te vinden. De weken beginnen op elkaar te lijken – al vervelen de omgeving, de omgang met mensen, de dieren en de stranden hier nooit. En er valt ook nog ontzettend veel te ontdekken.
De ritjes naar winkels, de supermarkt en andere locaties ken ik inmiddels op mijn duimpje. We rijden (meestal) rond zonder navigatie en weten de plekken te vinden waar we willen zijn. Tegelijkertijd blijft een zonsondergang achter ons huis elke keer weer adembenemend. En het zwemmen tussen tropische vissen en schildpadden went ook zeker niet.
Ontmoetingen op het eiland
Wat ik ook mooi vind, zijn de ontmoetingen met verschillende mensen – zowel locals als toeristen. Op een klein strandje leerden we veel van een visser, die ons vertelde over het zeeleven, hoe we het beste konden snorkelen en hoe het zachte zand hier ontstaat. Of die ex-marinier, die uitlegde waarom hij Curaçao als zijn thuis ziet.
Op het strand ontmoeten we geregeld mensen. Zo raakte ik in gesprek met een vrouw die onze kinderen Fries hoorde praten. Ze bleek zelf ook Friese roots te hebben, maar woont nu in Frankfurt. Ze waren met de hele familie hier vanwege een jubileum. Zulke toevallige, random ontmoetingen maken het leven hier bijzonder.
Vooral bijzonder en leuk zijn de reacties wanneer we een praatje hebben met toeristen – en het moment dat ze erachter komen dat wij hier wonen. Dan vragen ze je ineens het hemd van je lijf. En het blijft leuk om te vertellen – waarom wij hier zijn.
Werken, zoeken en doorgaan
We hebben de huizenjacht verder opgeschroefd en kijken nu doorlopend naar mooie huizen met de juiste locaties. We kunnen niet alle wijken pakken gezien je er als buitenstaander niet altijd veilig bent. De huizen die we selecteren zijn dan ook beperkt.
Ondanks dat hebben we toch flink wat makelaar websites ervoor die genoeg beschikbaar hebben. Het is enkel een kwestie van snel handelen, want wat we zien is ook weer snel weg. Deze week hebben we 2 bezichtigingen op de planning – zit ons huis ertussen?
Ook het werk aan mijn website begint ondertussen steeds meer vruchten te werpen. Er zijn nu ook meer bedrijven die mij vinden en ik heb daarbij leuke contacten, zelfs met (oud)collega’s van Brandmerck die me helpen bij linkbuilding, waarvoor ik hen erg dankbaar ben!
Er is zelfs een mooie (flinke) aanvraag voor een bedrijfsreportage binnengekomen. Alleen jammer dat mijn VVR-aanvraag nog niet is goedgekeurd, waardoor ik nog geen Kamer van Koophandel-inschrijving kan regelen. Hopelijk kan ik de opdrachten alvast vooruit werken. Zodra het KVK-nummer er is, kan ik los.
Martine heeft inmiddels wél de officiële stempel in haar paspoort. Voor Lotte, Niels en Sanne zijn de VVR-aanvragen nu ook lopende. We hopen dan ook dat die van mij snel volgt. Wanneer we allemaal door de procedure zijn gekomen, kopen we taart!
Koningsspelen en pizza’s aan het strand
Niet lang geleden kocht Martine mooie oranje shirts voor Lotte en Niels. Op school hadden ze daarna Koningsspelen, met allerlei leuke spellen als touwtrekken, zaklopen of basketballen. In de ochtend gingen de kinderen op school ontbijten. Na de spellen brak de vakantie aan: bijna twee weken vrij.
Na het kopen van de shirts zijn we nog even gaan zwemmen op Playa Wachi. De volgende dag gingen we weer naar een favoriet: Tomatoes Pizza at the Beach. De pizza’s waren weer verschrikkelijk lekker – misschien nog wel lekkerder door de sfeer aan zee.
De kinderen waren dit keer beter voorbereid en hadden zwemkleding aan onder hun kleren. Dus na het eten konden ze als toetje meteen het water in. Sanne liep ondertussen haar vaste rondjes rond en langs de bar; ik denk dat ze er zeker dertig op had zitten.
Meehelpen, stranden en schildpadden
Op zaterdag hielpen Lotte en Niels Judith, die schoonmaakt op Seaview, met het wassen van alle beglazing rond het complex. In ruil voor hun hulp kregen ze af en toe een flinke verkoeling met de tuinslang.
Op zondag werkte Martine een dagdienst, maar besloot bij thuiskomst mee te gaan naar Daaibooi – een van mijn favoriete stranden hier. We gingen zwemmen en patat eten op het strand.
We zwommen en snorkelden en Martine ontdekte twee prachtige schildpadden. Ze nam Lotte en Niels mee om ze van dichtbij te bekijken terwijl ik met Sanne speelde. Later ging ikzelf ook nog even kijken; ik zwom tussen de twee flinke karetschildpadden, weer een bijzondere ervaring. Daarna snel naar huis, want de wekker voor school stond de volgende ochtend alweer vroeg.
Koningsdag op school en vakantie
De maandag ging snel voorbij en dinsdag was het Koningsspelenfeest op school. Alles en iedereen in het oranje. Zelfs zo ver van huis voel je dat gevoel van Koningsdag. Na deze dag kon de vakantie echt beginnen. De broodtrommels en drinkbekers verdwenen in de kast.
Onze eerste vakantiedag bestond uit ‘missie koekenpan’. De pannen in ons huis zijn van zo’n slechte kwaliteit dat je standaard de antiaanbaklaag mee serveert.
Tijd om naar La Curaçao te gaan. Echt bizar wat je daar allemaal kunt kopen – van pannen tot fornuizen, computers, tafelkleden, schoonmaakspullen, je kunt het zo gek niet bedenken. Onze Action in Nederland is er niets bij.
We kwamen naar buiten met een nieuwe koekenpan en een XXL-emmer. Konden we in ieder geval weer fatsoenlijk koken. En nee, de emmer is handig voor zwemspullen naar het strand :-).
Buren, stranden en zwemmen
Donderdag vertrokken onze buren naar hun nieuwe huis op Blue Bay. Het huis hebben ze geheel laten verbouwen en ze moesten er nog verven. Ze nodigden ons uit om eens langs te komen. We hebben nummers uitgewisseld en zullen zien wanneer wij langs kunnen komen.
Martine kwam later op de middag thuis en toen zochten we verkoeling bij Kokomo Beach. Samen met Lotte en Niels zwom ik naar het grote vlot verderop in zee. Wat kunnen die twee al goed zwemmen. Niels, die vlak voor vertrek zijn zwemdiploma A haalde, zwemt nu alsof hij B, C en D ook al in zijn zak heeft.
Ook vrijdag trokken we weer naar Kokomo Beach. De kinderen speelden rondom het strandrestaurant waar de leguanen werden gevoerd. Geweldige beesten om van dichtbij te zien.
Huisbezichtiging
Zaterdag stond een bezichtiging gepland. Helaas: het huis viel tegen. Veel achterstallig onderhoud, betonrot, slechte slaapkamers. Geen match.
Wel raakte ik met de makelaar aan de praat en dat leverde een nieuwe kans op: ze zoeken een vastgoedfotograaf. Dus geen huis, maar wel een potentiële opdracht.
Autopech en kabouterbos
Maandag wilden we naar Westpunt, maar de RAM startte niet meer. Accuproblemen. Startkabels gehaald, overbrugd via de KIA en weer rijdend gekregen, maar het tripje naar Westpunt werd te laat en lieten we maar even gaan.
De accu bleek wel erg op te zijn en wilde de volgende dag ook niet meer starten. Gelukkig kon ik al snel terecht bij autogarage Willemstad. De nieuwe accu zat er vlot in.
Later die week zijn we naar het Kabouterbos gegaan. Helaas was dat minder spectaculair dan gehoopt. Het was een kort rondje lopen en de speeltoestellen waren niet echt je van het. Zelfs Sanne vond het saai. Maar dat soort dingen moeten we ook ontdekken.
Koningsdag in Willemstad
Zaterdag gingen we naar Willemstad voor Koningsdag. Mega druk en warm, maar ook gezellig. We kochten niks, behalve een broodje en een patatje.
De kinderen leefden zich uit op springkussens in de hitte. Sanne maakte nog een ritje in de draaimolen. Alleen jammer dat we ons vergeten hadden in te smeren – lichte verbrandingen tot gevolg, ondanks ons mooie kleurtje.
Afsluiten met een topavond
Op zondag, de laatste dag van de vakantie, sliepen we lekker uit. ’s Avonds gingen we eten bij De Heeren in Pietermaai. Wat een geweldige plek! Heerlijk eten, super sfeer en de kinderen konden fijn spelen in het tuintje. Echt een prachtige afsluiter van de vakantie.
Steeds meer thuis in de tropen
Curaçao blijft ons verrassen, maar voelt tegelijkertijd steeds meer als thuis.
De warme dagen, het zoeken naar balans, het omgaan met de hitte – het hoort er allemaal bij.
Zelfs Lotte en Niels zouden niet meer terug willen naar Nederland, ook al missen ze vriendjes, neefjes en nichtjes, het rijden met pake op de trekker, het knutselen met beppe, de oppasdagen en gezelligheid van pake en beppe uit Workum. Ze hebben een duidelijk antwoord als ik hen vraag: “Zouden jullie nu terug willen?” Nee dus.
Sanne gaat vooral haar eigen gang – ze heeft zo haar rituelen hier en dat geeft haar houvast. Einde van de ochtend gaat ze nog op bed met een halve fles melk. Als ze de geluiden van de middagborden hoort, weet ze dat het tijd is om op te staan.
We wonen prachtig aan zee, maar verlangen steeds meer naar een eigen huisje.We hebben nieuwe bezichtigingen ingepland – hopelijk dichterbij school, in een fijne wijk, waar wij als outsiders kunnen leven en blijven.
10 reacties
Wat leuk weer in te lezen. Lekker aan het gezien zo te zien! En wat leuk om jou ook wat meer op de foto’s te zien Albert😉 succes met de huizen zoektocht!
Hi Daniëlle! Zeker zeker, het gaat vooralsnog goed en lekker hier. Ennuh, proof of life noemen ze dat :-). Het is een moetje – ik houd liever zelf de camera vast! En we hebben recent weer een bod uitgebracht, we gaan het zien en houden jullie op de hoogte. Groetjes thuis!
Hoi neef(je), wat leuk om jullie nieuwe leven op Curaçao mee te krijgen. Wat een stoere stap met een jong gezin. Maar wat een prachtige foto’s! Geniet ervan en hopelijk snel een vaste stek.
Groetjes, Ellen
Hoi Ellen! Wat leuk ook dat je meeleest :-). Dankjewel – het was een flinke stap maar de moeite dubbel en dwars waard. We genieten er zeker van, groeten uit Curaçao!
Heel leuk om jullie belevenissen weer te lezen.
Daar doen we het voor 😉 al moet ik zeggen dat het van dag tot dag bijhouden van wat we doen wel steeds lastiger wordt (wat de basis is van deze blogs). Maar ik doe m’n best! Groetjes thuis.
Weer een leuke afwisselende blog met mooie foto’s. En nu maar duimen voor een mooi huis. Liefs mem.
Dankjewel 🙂 we duimen zelf ook, net een bod gebracht op een erg mooi huis, maar we gaan het zien.
Spannend! Ik hoop met jullie mee dat het bod geaccepteerd wordt. Ondertussen maar gewoon verder genieten van al het moois daar. Groetjes!
Dat doen we zeker Liesbeth! We kijken rustig om ons heen en wachten het bod af. Groetjes terug thuis!