Na een spannende eerste schooldag gingen we de volgende dag een stuk geruster de auto in. We reden weer op tijd door het verkeer op Curaçao om Lotte en Niels op school af te zetten. Meteen konden we zelf door naar onze afspraak voor het checken van de auto’s.
Auto kopen op Curaçao - een langdurig proces
We hadden afgesproken bij autogarage Willemstad – alleen hadden we geen idee welke en kregen dat ook niet los van de verkoper – we gingen op goed geluk naar de eerste die naar boven dreef in Google maps. Misschien dat hij die bedoelde.
Sanne had last van de miertjes in de autostoel. Waar we eerst dachten dat het een denkbeeldige angst was, bleken het toch verrekt kleine miertjes te zijn die haar af en toe klierden. Sorry meid, volgende keer geloven we je direct.
Half 10 stipt zijn we bij de autogarage. We snappen onderhand dat het grote kans heeft een tijd te moeten wachten voordat er iemand op komt dagen. Rond 10:00 gaf ik bijna de moed weer op, maar daar kwam een bekend gezicht in onze KIA aan. Gelukkig dachten we, nu komt het goed.
Wel of geen keuringafspraak?
Bij de garage naar binnen, kregen we al heel snel het idee dat er iets niet goed zat. Er werd driftig gebeld. De afspraak was een probleem, want die was er niet. En de mensen daar waren te druk om even tussendoor onze auto’s te checken.
We kregen plan B voorgeschoteld. Met zijn allen in ‘onze’ KIA naar VISTA garage. Ik vroeg nog of het niet ver weg was, “8 minuutjes meneer”. Na een goed half uur kwamen we aan.
De sfeer zat er in, want de tijd tikte weg én wij moesten wél stipt op tijd weer voor school staan. Want wie laat z’n kinderen de tweede dag op een wereldvreemde omgeving alleen staan? Wij niet.
Bij VISTA garage werden beide auto’s gronden bekeken en door een Spaanse monteur met ons test-gereden. Op zich leuk, alles even testen. Na de rit keek ik samen met de man onder de motorkap. Ik keek hem aan en gebaarde, goed? Hij lachte, ja hoor.
Het was een flink kabaal aan deze weg en in de garage zelf, Sanne had er na een uur met de handen in de oren wel genoeg van en ging in protest. Wij ook, we wilden echt snel weer verder.
Een race tegen de schoolbel
We moesten ook teruggereden worden naar onze huurauto bij garage A. Ja hoor geen probleem. Wij kennen de weg niet, maar zagen wel dat de man al pratende naar zijn eigen toko was gereden. Je begrijpt dat het in deze warmte wel slopend wordt met dit soort mensen.
Sanne gesloopt, wij gesloopt, werden we eindelijk op de goede plek afgezet bij ons eigen huurauto. Nu snel naar school en Lotte en Niels afhalen, het paste ook allemaal op de minuut. Gelukkig kwamen zij happy uit de lokalen en hadden een leuke dag gehad, hoera!
We hebben niet zoveel meer gedaan, wel lekker eten gemaakt en een groot stuk meloen soldaat gemaakt. Later op de avond tegen de nacht, kwam Lotte helaas beroerd het bed uit. De arme stakker had iets opgepikt waar haar maag flink mee in de war raakte. Alles eruit.
Ik en Niels alleen op pad
De volgende ochtend vroeg weer op, ditmaal bleef Lotte dus toch maar thuis en moest Niels alleen naar school. Onze stoere vent gaf geen krimp en ging met veel energie zijn avontuur weer in. In deze ochtend ging ikzelf ook een wandeling in de buurt maken.
Langs bergjes en het water verkennen wat er loopt en leeft. Nog geen idee welke, maar ik schrok flink toen er een behoorlijke roofvogel precies voor mij opvloog. Prachtig! Alleen slingerde de camera van schrik aan de verkeerde kant van mijn nek. Toch een afstandsshot gemaakt.
Weer naar de Gosieweg - keuringskaarten ophalen
Tegen 10 uur terug na de wandeling stond het zweet me ook al dubbel en dwars in de nek. Een wandeling is warm en zeker met een flink beladen fototas. In de middag, nadat we Niels opgepikt hebben gingen we de keuringskaarten afhalen bij de verkoper. We hadden bij de autochecks de deal toch rond gemaakt en gingen over tot aankoop.
Terug met de keuringskaarten in de hand konden we de volgende stap zetten, de verzekeringen regelen. Het was druk op de terugweg, veel file en wederom een kapotte Sanne die er geen zin meer in had om te moeten rijden. We raakten allemaal wat overhit.
Carnaval outfits en verzekeringen
In de avond moest er nog flink geklust worden. De shirts van Lotte en Niels waren nog niet af. Ze hadden veel geverfd en geknutseld om in het thema cadeautjes te komen voor carnaval. Martine heeft de laatste hand hieraan gelegd. De volgende dag, op vrijdag, hadden ze een groot feest op stapel. Een DJ, hotdogs en hard dansen en zingen stonden op het programma. Het was ook de inleiding voor een week vakantie. Nu al, de bofkonten.
Op diezelfde dag hebben we de verzekeringen voor de auto’s geregeld, online aangevraagd en alles ingediend. De auto’s waren al betaald, dus good to go zou je zeggen. Lotte en Niels kwamen thuis van het feest. Ze hadden veel beleefd. Niels vond dat ze wel wat hard schreeuwden. De grote mensen dan. Ik kon er wel om lachen, meneer brulboei.
Maar al met al een geslaagde carnaval viering gehad!
Bezoek uit Nederland - hoe bijzonder!
Zaterdagochtend bezoek uit Nederland! We hadden de ouders van schoonzus Marianne langs die hier een huisje om de hoek hebben bij Blue Bay. Ze kwamen ons ook simkaartjes brengen zodat we onze Nederlandse nummers naar pre-paid om kunnen zetten, dat scheelt weer onnodige kosten gezien we een Curacao’s nummer hebben nu.
Het was een gezellige ochtend met veel gesprekken over de reis en de omgeving. Yntze komt hier al ruim 30 jaar. Ze vonden dat we mooi wonen hier. En dat vinden wij ook.
We wonen echt prachtig aan zee – we zien boten, vliegtuigen, helikopters, cruise schepen, vrachtschepen, alles komt hier voorbij. Maar het mooiste beeld is toch wel de zonsondergang, of opkomst met grote pelikanen in de ochtenden over het water, wanneer het doodstil is. Martine zag laatst zelfs een aantal flamingo’s voorbij vliegen.
Na een gezellige tijd gingen Yntze en Baukje weer on-tour. We zouden ze zeker nog eens opzoeken op hun mooie plekje hier.
Contact onderhouden met Whats-app
In de middag ging Martine met Sanne boodschappen doen, ik belde het thuisfront met whats-app. Hoewel dat went, blijft het op dat moment nog steeds een gek en abstract idee. Bellen met je ouders, waar het hartje winter is, terwijl je zelf zit te puffen in een shirtje op grote afstand. Maar gelukkig gaat het goed, het went ook weer een soort van.
In de avond stonden er pannenkoeken kaneel op het menu, lekker.
Carnaval kijken - zou het nu wel lukken?
Zondag wilden we carnaval bezoeken. Moest toch een keer lukken? We gingen goed voorbereid op weg. We hadden de auto bij Sambil neergezet om het laatste stuk te lopen. Langs de carnaval route was het toch flink afgezet met hekken, waarachter weer rij aan rij tenten en zitplaatsen waren gepositioneerd. Maar wel besloten plekjes van de lokale mensen, logisch ook. We zochten en zochten, maar we kregen geen goede of überhaupt een plek te pakken.
Later kwamen we bij een ‘rood hek’ uit waar wij dan wel mochten staan. Maar we werden verder gestuurd en kwamen voor een leeg podiumpje uit. Kijken hoelang het duurt voor we hier weg moeten, maar we probeerden het. Na een tijdje met andere Nederlanders hier gezeten te hebben, kwam er toch iemand aan die ons vriendelijk verzocht te moven.
Ok helaas – we liepen weer een stukje terug. De carnavalstoet zou nog een flinke tijd duren, 2 uren wachten – en dat zonder een stukje schaduw met de kinderen bij ons. Het leek ons toch geen goed idee en we moesten onze poging weer afbreken. Helaas, we gingen naar huis. Volgend jaar bereiden we dit beter voor!
Een maand op Curaçao - spaghetti & biefstuk
Thuis kwam Moreiro langs voor de huur. En dat betekent dat we hier alweer een maand wonen en leven. Dat is wel een gaaf gevoel, we zijn hier gewoon en hebben heel wat stappen gemaakt. We gingen na een goed gesprek de verkoeling om de hoek opzoeken. Zwemmen bij Playa Wachi, zelfs Sanne had dikke pret door het water. Wat is het toch verschrikkelijk lekker om zo de zee in te kunnen – zeker na zo’n (warme) dag als deze.
In de avond stond er spaghetti met vermalen biefstuk op het menu. Gehakt lijkt sterk op vermalen biefstuk volgens Martine, haha, wel lekker. Tijd om weer de ogen te sluiten, het is snel donker en weer vroeg op.
Grote wasjes & flamingo's kijken
Gelukkig was de wasmachine kapot zodat ik niet direct de huisman kon spelen. We gingen met zijn allen toen maar een stukje met de auto op weg. We wilden even bij de flamingo’s kijken. Stom genoeg zitten ze dus om de hoek, wisten wij veel? Met 5 minuten waren we er al en ik kon mooi wat foto’s schieten. Wat een gaaf gezicht al die mooie vogels bij elkaar.
We gingen daarna nog bij een spot kijken waar ook flamingo’s te zien zouden moeten zijn. In 2021 waren we hier ook speciaal naartoe gereden en verwachtten toen een opvallende plek waar je kan staan. Het is dus een klein torentje wat geen torentje te noemen valt. We konden er anno nu ook niet meer op, want het staat op instorten. Nou ja, het was de poging waard.
We gingen gauw door en reden niet veel later terug naar huis, eerst nog langs de winkel voor boodschappen. Martine kreeg wat last van een flauwte. Dit leek me niet zo handig de dag voor haar werk in het ziekenhuis. Gelukkig trok het bij in de avond, een eerste werkdag kost ook de nodige energie – laat staan in het buitenland.
Martine naar het CMC ziekenuis
Nog vroeger dan met de kinderen, stond Martine op voor de eerste werkdag. Ik kreeg de ogen amper open, maar kon er nog net op tijd uit om gedag te zeggen en succes te wensen. Martine op pad, ik met de kinderen thuis. In de ochtend kwam er een monteur de wasmachine maken, maar pomp kapot. Die moest vervangen worden. Na een dweilsessie in huis heb ik Moreiro ingelicht en tussen de middag kregen we weer bezoek. Er kwam een vogeltje koekeloeren wat we aan het doen waren.
Of er ook nog wat te snaaien viel. Helaas ben ik daar net iets te netjes voor, er liggen hier geen kruimels in huis. Wel stapte het vogeltje dapper keer op keer naar binnen – we vonden dat het dan maar een naam moest krijgen. Mees kees werd al snel geopperd.
Het land van ooit & de lekkerste sla
Na het middageten ringelt mijn mobiel met Curaçaos nummer. De autoverkoper aan de lijn. Niet alleen slecht te verstaan, ook een heel slecht verhaal. De auto staat klaar, de auto staat niet klaar, de auto is eind van de middag op te halen, ik bel u terug, met wie spreek ik? Nou goed, ik werd later ook niet meer teruggebeld. Het zal ook wel dacht ik, die belt morgen wel weer.
Als avondeten maakte ik een erg lekkere sla mix met aardappelschijfjes en hamburgers. Zelfs de kids vonden het de lekkerste sla ooit (wat ze doorgaans niet te eten vinden). Er werd flink opgeschept en ze konden met een flinke buik het bed weer in.
Nieuwe bezigheden met fotografie
In de avond heb ik weer nieuwe dingen bedacht voor mijn fotografie. Ondanks een enorme beeldbank met veel natuurfoto’s, wil ik hier een nieuwe insteek aan geven. Ik ga binnenkort fotoproducten verkopen, hier en op andere sites zoals Etsy. Het doel is wat meer muurdecoraties, maar ook tassen en reisaccessoires te verkopen. Tropische items natuurlijk. Dus naast fotoshoots ga ik het wat breder trekken.
Je moet wat te doen hebben toch? Dus mocht je toevallig op zoek zijn naar een mooie tropische beachbag voor de zomer? Ik ben ermee aan de slag ;).
De tijd vliegt en we genieten volop
Is het toch weer laat in de avond geworden. Ik wilde dit blog afronden, want ik loop in principe wat daagjes achter. Maar we zijn dus alweer ruim een maand op Curaçao! En het gaat ons goed, ik voel me ontzettend thuis, we maken veel mee en zijn happy met alles wat we doen zien en meemaken.
Onderhand staat nu zelfs de Dodge RAM voor de deur, met kentekenplaten en wel! En heb ik er dus een eerste eigen rit in gemaakt vanaf de Gosieweg naar ons huis. Wat een beest, wat een power.
Morgen zullen we de eerste late dienst van Martine beleven. Gelukkig mag ze eerst uitslapen. Maar tot die tijd – tot de volgende – en de groeten van ons uit het prachtige tropisch paradijs Curaçao.
(Hieronder nog een fotodump)
2 reacties
Zo dat is weer een heel verhaal. Wat weer veel beleeft. We hebben nu hier ook wat mooiere dagen. Hopelijk snel weer even bellen. Liefs heit en mem.
Veel beleefd, dus veel te vertellen 😉 – We vernamen dat het lente wordt in Nederland. Historisch hoge temperaturen :D. We horen snel weer! Liefs van ons.