Het vorige blog over ons leven op Curaçao eindigde met het vertrek van onze ouders. Ze waren een mooie tijd bij ons geweest en we hebben veel met elkaar mogen doen. Maar Martine, de kinderen en ik draaien na het vertrek weer verder in het leven dat hier voor ons ligt.
Op vrijdag 20 juni halen we maar liefst twee kokosnoten en de eerste rijpe mango uit onze tuin. We hebben een joekel van een mangoboom staan, het heet hier dan ook niet voor niets huize Mango. Op zaterdag blijven we lekker thuis en genieten van deze tropische tuin en het zwembad. In de avond staan er ijsjes op het menu.
Op zondag gaan we erop uit, naar het dichtbijgelegen Mambo Beach. Een mooie plek met een grote boulevard, veel winkeltjes en restaurantjes. Het strand is ideaal voor Sanne, omdat het water er ondiep is en er geen rotsen zijn. We zwemmen en eten aan het water: hamburgers, patat en de smoothies smaakten goed. Het was weer een mooie afsluiter van een lange week.
Bezichtiging, krentenbaard en marketingzaken
De nieuwe week begint rustig: de kinderen gaan naar school en Martine komt uit de nachtdienst. Op dinsdag voel ik me niet lekker en slaap veel. Half ziek, half slaperig, hadden we wel een huisbezichtiging gepland.
Het huis stond om de hoek, in een buurt die we dan ook erg fijn vinden: veilig en centraal gelegen. Maar de bezichtiging bleek een van de vreemdste tot nu toe. De makelaar had vreemde opmerkingen, het huis zat vol mankementen. Door de dichte begroeiing wemelde het er van de steekvliegen. Ik werd er gek van, brak het gesprek af en liep naar buiten. De kinderen renden achter me aan. We hebben alles kunnen bekijken, maar dit huis was het niet waard om een bod op te doen.
Steekvliegjes en antibiotica
We hebben sowieso meer last van steekvliegen dan voorheen. We zijn continu in de weer met antimuggenspray. We hebben dan ook regelmatig tropische hoosbuien over ons heen, wat de vliegjes veel kans geeft op groei.
Toch wisten we het naar binnen te krijgen, door het spul in een knijpfruit verpakking te injecteren. Dat maskeerde de smaak – totdat ze ons door kreeg 🙂
Lunchen bij Number10
Op donderdag heb ik een afspraak nadat ik de kinderen naar school heb gebracht. Ik had eerder een fotoshoot gedaan met iemand die een eigen onderneming heeft en meer wilde weten over zoekmachinemarketing, SEO specifiek.
Martine heeft een late dienst en vandaag komt de pool dame het zwembad schoonmaken. Er zit ergens een lekje en het loopt langzaam leeg naar ons idee. Maar ze kunnen het niet vinden. Gelukkig mogen we er wel gewoon in blijven zwemmen.
Spontane zwempartij en hoofd vol plannen
Vandaag heb ik mijn website weer verbouwd ter voorbereiding op onze nieuwe plannen. Rank Math Pro en ACF zijn geïnstalleerd voor dynamische content – iets wat ik straks hard nodig zal hebben. Maar daarover later meer.
Op zaterdag besluit de eigenaar van het huis dat hij het zat is met het zwembad. We mogen het zelf aanvullen met water. Prima. Ik laat het zwembad weer vollopen, doe boodschappen en ’s avonds plons ik de kinderen spontaan het zwembad in. Even afkoelen voor het slapengaan.
Op zondag heeft Martine weer een late dienst, maar we zwemmen eerst nog lekker in de ochtend. Helaas raakte de RAM beschadigd bij het boodschappen doen, door mijzelf. Een dikke schaafplek op de zijkant. Balen, maar goed dat het een auto is dat een ‘stoot’ kan hebben. Alles zit er gelukkig nog aan vast.
’s Middags bel ik met mijn ouders. Even horen hoe het met ze is na hun vakantie hier, en hoe hun terugreis was – maar ook om een nieuwtje te delen over ons verblijf op Curaçao.
Nieuwe koers & oude plannen – er komt iets van stal
Martine en ik praten veel over de (in)richting van ons leven hier op Curaçao. Beiden willen we het laten slagen: wonen, leven en tegelijkertijd dat uitvoeren wat we voor ogen hadden. Maar we hebben onderhand veel meegemaakt. En terwijl het hier voelt als een droom, slaat de realiteit je ook vaak om de oren.
De dagen voor Martine in het ziekenhuis zijn lang, de voorwaarden minimaal. Dit is geen werk dat aan valt te houden als je Nederlandse normen gewend bent. Hoog opgeleid maar minimaal beloond, zo werkt het niet. Tegelijkertijd is hierop ons zoekbudget gebaseerd voor een huis en hypotheek.
Het vooruitzicht op een huis valt tegen: er is best veel mogelijk, maar we moeten binnen het budget veel zelf doen aan de huizen die we zagen. Ikzelf heb (nog) geen sedula, baan of inkomen – althans niet wat de bank als geldig ziet voor een hypotheek.
En al zouden we een huis kunnen kopen dat updates nodig heeft, heb ik geen tijd of energie om het te verbouwen met ons drie kinderen. We merken dat we langzaam weer in de ‘ratrace’ stappen – precies dat wat we wilden voorkomen toen we uit Nederland vertrokken. Maar wat dan?
We pakken de kans die we voor ogen hadden
Na veel gesprekken, lang nadenken en wensdenken tussen elkaar, kwamen we toch steeds weer terug op iets van jaren terug – ons oude plan. We spraken over alles wat ons ooit in beweging bracht: meer van de wereld zien en nog meer echt samen zijn.
In mijn eerste blog over ‘verhuizen naar Curaçao’ schreef ik: “We besloten uiteindelijk om onze camperdroom eerst te parkeren.”
En dat is exact wat we nu uiteindelijk alsnog gaan vervolgen. De camper gaat uit de parkeerstand. We zetten koers naar een nieuw avontuur. We kopen een camper en gaan op reis door Europa. En lieve mensen, wat voelde dit besluit bevrijdend.
Gelukkig hebben we nog de flexibele retourtickets welke we gaan omboeken in november, de laatste maand dat wij hier in ons huurhuis wonen. Daarna keren we terug naar Nederland voor korte tijd, een paar maand. We gaan ons hier voorbereiden op een nieuwe maar lange reis als gezin.
Ondanks het besluit weten we dat we het ook hier weer af zullen moeten sluiten. Weer afscheid van schoolvriendjes, van mensen en werkzaamheden. Afscheid nemen van Curaçao, dat zal hoe dan ook zwaar vallen. Curaçao blijft ondanks alles ook een geweldig en fijn eiland om te mogen zijn.
De weken naar zomervakantie toe op Curaçao
Dinsdag is een herhaling van zetten: vroege dienst, kids naar school. Ik doe boodschappen met Sanne en thuis wordt het één grote verbouwing met de tuinmannen én de schoonmaakster tegelijk. Gelukkig is er het zwembad. Later op de dag nemen Martine en ik samen een besluit: we gaan nadenken over de alkoof camper die we zien op internet.
Nationale vlaggendag en zou de VVR nu lukken?
Woensdag 2 juli is het nationale vlaggendag op Curaçao. De kinderen zijn vrij en zo ook Martine. We maken een mooie wandeling door het mangrovegebied – erg warm, maar indrukwekkend. De toegang was gratis vanwege juist vlaggendag. Bij thuiskomst zijn de kinderen moe, maar voldaan.
Donderdag brengen we Lotte en Niels weer naar school en halen wij ’s ochtends onze VVR-stempels op. Althans, dat proberen we. Mijn geboortedocument blijkt ineens niet goed – er stond geen afgiftedatum op – dus weer contact opnemen met gemeente Sudwest Fryslan. Wat een teleurstelling weer.
Geboortebewijs, tickets omboeken – alles gaat poko poko
Vrijdag overleg ik met de gemeente van Workum over dat geboortebewijs. Ze bellen maandag weer terug, want de collega heeft meer tijd nodig. Alles lijkt hier stroperig te gaan. Ook het opgeven van ons nieuwe adres lukt niet direct. En de vliegtickets voor Cor en Don omboeken? Ook dat gaat allesbehalve soepel. Niemand bereikbaar.
Zaterdag halen we letterlijk schalen vol mango’s uit de tuin – de boom blijft geven. Martine draait weer een late dienst. Zondag ook. Ik neem de kinderen mee naar Grote Berg voor patat. We eten er tot laat, gezellig samenzijn tot we in de RAM naar huis gaan.
De laatste week voor de vakantie
Maandag 7 juli. Laatste week school. Martine gaat de nachtdienst in, ik blijf thuis. We zwemmen, relaxen. De gemeente belt: er komt eindelijk schot in de zaak, we maken afspraken en ik mail wie de documenten af zal halen. Ik bel naar huis om te vragen of ze de akte willen ophalen en bij Liesbeth kunnen brengen.
Eindelijk vrij en bezoek uit Nederland
Donderdag zijn de kinderen officieel vrij. Niels is helaas niet fit: koortsig, hangerig. Toch zwemmen we met zijn allen, maken filmpjes en proberen er iets van te maken. We eten pannenkoeken, maar niemand heeft echt trek. De energie is wat op. Martine sluit haar nachtdienst af – en daarmee begint haar vakantie.
Vrijdag zijn we allemaal thuis. Martine komt bij van de nacht, wij hangen wat rond. ’s Avonds nemen we samen nog even een duik. Alleen wij twee. Even rust. Ondertussen horen we dat Liesbeth en Alex onderweg zijn, ze blijven alvast bij Schiphol vanwege voorspelde drukte bij Amsterdam.
Zaterdag slapen we uit. Eindelijk. Iedereen vrij. Liesbeth, Alex, Wouter en Jouke vliegen vandaag naar Curaçao! Wij doen boodschappen – voor onszelf, maar ook alvast voor het bezoek. Het voelt ineens echt: de vakantie is begonnen.
2 reacties
En inmiddels zijn we er al weer een week! Heel bijzonder om, met jullie, in de foto’s rond te lopen. Inmiddels bekend, en toch onbekend.
Heel bijzonder, ook zeker voor ons, om met jullie door Curaçao te mogen bewegen. Wat hebben we mooie dingen gezien en veel mogen doen. Het was een geweldige tijd, die weer veel te snel is omgevlogen!