Het zijn af en toe warme dagen op Curaçao – gelukkig wonen we aan zee en raast de passaatwind af en toe lekker door ons huis. We merken dat we steeds beter wennen aan het klimaat, maar wat kan het af en toe heet of benauwd zijn op Curaçao. Een veelgehoorde is dat – wij Nederlanders – eerst maar moeten leren te onthaasten. Want hier gaat het allemaal net even anders, met afspraken of zaken regelen merken we dat ook zeker.
Rustig aan Dushi
Hoewel de gewenning erin raakt, is het stukje onthaasten bij mij nog wel een puntje. Ik heb vaak duizend en één dingen tegelijk in mijn hoofd, maar alles tegelijk willen? Dat leer ik wel beter te focussen – omdat je moet. In het vorig blog merkte ik op dat je beter de tijd kunt nemen wanneer je iets gedaan wilt krijgen.
Een bankrekening afsluiten was een lange adem. Het bezichtigen van auto’s en een deal sluiten is een dagbesteding, meerdere. Alles op Curaçao zit net even in een lagere versnelling. Maar ergens is dat juist voor mij of ons ook ergens een goed iets. Het dwingt je niet te snel te willen en de focus op 1 ding tegelijk te houden.
Auto's en uniformen
Na het schrijven van het vorig blog was ik nog voor huis in zee gesprongen. Hoge golven en harde wind maakte het wat spannend, maar de blik naar beneden in de turquoise blauwe zee – onbeschrijfelijk weer. Overal visjes, kleine én hele grote, in alle kleuren die je maar kunt bedenken. Een prachtige onderwaterwereld waar we volop van genieten.
(Op bovenstaande foto is Martine aan het snorkelen)
Diezelfde dag gingen we op de middag langs een kledingwinkel om uniformen te regelen voor Lotte en Niels. Ze waren inmiddels aangemeld en werden de week erop verwacht op de St. Fransiscus College bij Willemstad. Na veel passen en meten waren de setjes gekozen. Alleen het borduurwerk met het logo van de school moest er nog worden opgezet.
Flink geschrokken
Op donderdag 20 februari zouden we auto’s gaan bekijken. Tot ik na het ontbijt een luide knal in de slaapkamer hoorde. Lotte lag op haar rug, stil op de grond. Later bleek ze een flauwte gehad te hebben, we waren bang voor een dikke hersenschudding. We waren goed geschrokken en hebben die dag niet zoveel meer gedaan, rust houden. En een huisarts zoeken – daar werden we nu even extra van bewust.
Ik heb op de avonden sinds aankomst mijn websites overhoop gehaald. Met dit domein ‘byfoekema.com’ heb ik meer kans op bezoekers en fotowerk dan met de .nl versie. Het doel is om hier meer fotografie opdrachten te gaan doen. En dat werkt met een .com domein dus net even wat beter. Na een paar weekjes bleek het ook succes te krijgen.
Eerste betaalde fotoshoot opdracht
De eerste fotoshoot aanvraag kwam binnen. Een net ten huwelijk gevraagd stel wilde graag foto’s door mij laten maken. Wat een fijn gevoel na al deze inspanningen – en wat spannend om mijn eerste shoot op Daaibooi te mogen houden.
Het was een shoot zoals ik mij precies had willen voorstellen. De omstandigheden waren geweldig op het strand. De zon deed zijn trucje en we maakten foto’s waar zowel ikzelf als het stel erg blij van werden. Toch was het spannend om zo de eerste stappen te maken – maar al met al was dit zeer geslaagd.
Huurauto stuk
We gingen de avond alweer in. Na het eten en de kinderen op bed gekregen te hebben, kwam er prompt een nieuw fotoshoot aanvraag binnen. Ook nu een stel uit Nederland dat elkaar net ten huwelijk gevraagd hebben, wilde graag foto’s laten maken. Natuurlijk! Dat wilde ik graag en dit kon ook op kort termijn. We spraken af om de volgende dag al af te spreken op hetzelfde strandje Daaibooi.
Auto's kijken en tweede shoot
Op zaterdag hebben we de tweede poging gedaan om auto’s te bekijken. Thuis hadden we ons goed voorbereid en we gingen op pad. Bij een groot occasion dealer kwamen we uit – hier stond een RAM Dodge waar ik instant verliefd op werd. Wat een geweldige wagen – en natuurlijk met grote laadbak wat altijd erg handig is. De tweede auto waar Martine in zal rijden werd een stoere Kia Sportage. Na een tijdje rondgekeken te hebben reserveerden we deze auto’s.
Bezoek aan nationaal park Shete Boka
Op zondag gingen we het natuurpark Shete Boka bezoeken. Vorige keer dat we hier wilden kijken waren we te laat. Vanaf 15:00 is het er te heet en de poort gesloten. We kwamen er mooi in de ochtend aan, maar nu al was het net een brandend oventje.
De rotsformaties in Shete Boka zijn donker van kleur en absorberen veel warmte, wat de temperatuur sterk verhoogt. Dit zorgt ervoor dat de warmte langer blijft hangen en kan het effect van de hitte versterken. Daarnaast bestaat dit gebied grotendeels uit ruige kustlijnen en open landschap met weinig bomen die schaduw bieden. Maar wat een geweldig landschap is het.
Er zijn hier verschillende spots waar je met de auto naartoe kunt komen. De prachtige kustlijn en ruige golven slaan zich stuk op de rotsen. Op sommige plekjes zijn er mooie boka pistola’s te zien. Dit zijn golven die met kracht tegen de rotsachtige kust slaan en worden door smalle openingen in het kalksteen naar boven geperst. Dit zorgt voor spectaculaire fonteinen van zeewater.
Behoorlijk overhit geraakt
We waren hier een flinke tijd en gingen op de middag weer naar huis. Ik merkte dat ikzelf ‘te’ overhit was geraakt en moest thuis flink bijkomen. Gio – die rondom ons complex klust – merkte dat op. Later kwam hij met zelfgemaakte ijsjes aanzetten om even af te koelen – het gaat er hier zo vriendelijk aan toe allemaal – bovendien waren dit de lekkerste ijsjes die ik ooit heb gehad. Sanne was het daar wel mee eens.
Martine trok er later nog op uit met Lotte en Niels om een glimp van het kindercarnaval te spotten. Helaas klopten de opgegeven tijden van de optocht niet. Dus met een patatje en lichte teleurstelling terug naar huis. We gingen weer de avond in en op naar de laatste vrije dag – want de kinderen moesten op dinsdag alweer naar school.
Terug naar de realiteit en zaken regelen
Het is maandag en ook de laatste vrije week van Martine. Nog een week en dan komt het werkleven in het ziekenhuis op gang. Mede daarom is het belangrijk geworden om goed vervoer te organiseren. We hadden eerder al 2 auto’s aangewezen als opties. Net als in Friesland is het ook hier onmogelijk om de kinderen op een andere wijze naar school te krijgen. En Martine heeft straks wisselende diensten.
Ik zocht een grote auto voor een eventuele verhuizing na onze 8 maanden huurwoning aan zee. Martine een sportieve maar solide SUV voor het op en neer rijden naar het ziekenhuis. We kwamen bij de dealer aan en al snel werd duidelijk dat ons aangewezen Kia niet meer beschikbaar was. Foutje, verkocht.
Musclecar - Dodge RAM
De Dodge RAM stond er nog. Een forse krachtpatser met 395 PK uit 2019. Nieuwe snufjes en een luxe interieur – dit is een wagen waar we nog veel plezier aan gaan beleven. We kregen gelijk een testrit aangeboden en tegelijkertijd reden we naar een andere Kia sportage. Een die nog wel beschikbaar was en ook nog iets nieuwer plus een mooiere body dan degene die verkocht was.
Maar ook weer iets duurder, uiteraard.
Op locatie konden we deze Kia achter de Dodge aan terugrijden naar de dealer toe. Zo hadden we direct beide wagens gecheckt op het rijden en mogelijke motor issues. Eenmaal terug, gingen we onderhandelen. Een deal was gemaakt, nu moesten we deze nog verder afhandelen.
Niets gaat vanzelf, vroeg opstaan voor school
Het was weer een lange dag – een auto kopen op Curaçao gaat niet vanzelf. Eenmaal thuis gingen we in de rust. De volgende dag zou het wekkertje om 05:45 rinkelen. De scholen gaan hier vroeg in, maar ook iets eerder uit dan we gewend zijn in Nederland.
Na lekker uitslapen of rustig opstaan gingen we nu dan echt vroeg uit de veren. Kinderen nog half in slaap uit bed getrokken. We gingen alles timen om te kijken hoe lang we over alles zouden doen. We wilden half 7 vertrekken zodat we in ieder geval ruim op tijd zouden aankomen op school. Nog even zonder uniform ontbijten, want die zijn wit en dat wilden we graag zo houden. Na het eten gingen de uniformen aan en natuurlijk werd er een eerste foto van gemaakt. Wat zien ze er goed uit, netjes!
Naar school in de vroege ochtend was een nieuw besef moment. Het echte leven ging beginnen. Tussen al het overige verkeer op weg naar het werk of bezigheden, reden we met een kleine 30 minuten naar de school. Natuurlijk, de spanning begon te groeien bij Lotte en Niels, maar net zo goed bij onszelf.
Een traan en een lach
We mochten ze de eerste dag tot op het plein brengen. Spontaan kwamen 3 meisjes van Niels zijn groep hem een knuffel geven en ook Lotte pakten ze stevig beet. Midden op het plein zagen we de directrice staan en begroetten haar. Niet veel later kwam de juf van Lotte en nam haar mee naar haar klas.
Een kus en daar ging ze. Je zag de spanning in het gezicht, maar wat is Lotte een sterke dame – ze liet niets merken en daar ging ze.
Niels brachten we tot voor de klas. Ook zijn juf was net aangekomen. O o o wat was dat spannend Niels. Al die kindjes en dan die totaal wereldvreemde omgeving. De spanning werd eventjes te veel en Niels schoot me aan. Maar voor korte duur. Niels zijn juf nam hem mee de klas in – wij gingen ‘snel’ weg – met een brok in de keel.
Ouderschap, het is wat
Ik denk dat ik de hele dag aan niets anders heb gedacht. Zou het gaan, wat als het niet gaat, wat als – wat als – wat als. Mijn ADD hoofd explodeerde en gelukkig heb ik een vrouw die daar heel goed mee om kan gaan – “Het komt helemaal goed met Niels en Lotte” – zei Martine.
En het kwam ook goed.
Half 1 stonden we weer bij school om ze voor de klas op te halen. Een blije Niels en een opgewekte Lotte kwamen uit de klas vandaan. En een zeer opgeluchte Heit en Mem. Wat ontzettend fijn dat ze de dag goed hadden doorstaan, de eerste zit in de pocket. Als verassing gingen we naar Niffo huts in onze buurt, om daar lekker te eten en even bij te komen.
Morgen is er weer een nieuwe dag met school. Wij gaan dan de auto’s laten checken bij garage Willemstad voor een aankoopkeuring.
Een tropisch leven op Curaçao
We hebben weer veel meegemaakt na een nieuwe week Curaçao. De dagen vliegen voorbij. De foto-opdrachten beginnen vorm te krijgen en de school is nu een feit. Binnenkort komt Martine aan het werk en dan is ons ‘burgerlijk’ leventje op Curaçao echt de nieuwe realiteit in wording. Dan zijn we ook echt vakantie en toerist af.
We zijn ontzettend benieuwd hoe ons dat hier zal vergaan. En dit zal ik ongetwijfeld in een nieuw blog laten weten. Tot zover en de tropische groetjes van ons uit Curaçao!
6 reacties
Zo wat weer een belevenisen. Maar zo positief allemaal. Fijn hoor. En denk wat om de hitte 😜
Liefs heit en mem.
Zo leuk om jullie belevenissen te volgen en wat Sanne blond😊 een dikke knuffel voor jullie allemaal♥️
Die wordt vrij blond nu inderdaad 🙂 en de babbels nemen toe 😀
Wat heb jij Albert jullie beleving daar op Curacao mooi beschreven ,jou verhaal neemt de lezer mee in jullie avontuur wat een geweldige onderneming is .Zo fijn te lezen dat de kinderen op school heel welkom zijn en blij thuis komen ,Hait en Mem ook blij .En jou foto’s zijn zoals we gewent zijn van jou prachtig .Wij wensen jullie daar een fijn leven ,en met Martine als medewerker in het ziekenhuis zullen ze heel bij zijn .Van uit het koude en af en toe trieste weer hier in Nederland hartelijke groeten en hopelijk tot de volgende keer Truus en Ulfert 🙋♀️🙋♂️
Ik dacht ik heb een reactie gegeven, maar kennelijk niet! Sorry Truus en Ulfert. Dankjullie wel 🙂 we hebben ook nu weer onderhand veel beleefd en meegemaakt, een nieuw blog is onderweg ;). Het gaat Martine goed in het ziekenhuis, wel goed voor jezelf opkomen, maar gaat prima. Ook met de kinderen gaat het hier boven verwachting goed, wat het meest fijne is uiteraard. We horen weer en groetjes vanuit de Tropen ;). Hartelijke groeten van Albert & Martine.
We denken om de hitte, maar soms ontkom je er niet aan ;). Positief is het zeker!