Van Curaçao naar Friesland: mijn verhaal als fotograaf

albert
juli 29, 2025

Soms moet je ergens ver vandaan zijn om te zien waar je echt thuishoort.

Begin 2025 gingen we verhuizen naar Curaçao met ons gezin. Niet omdat het hier niet goed was, maar omdat we voelden dat er meer in het leven zat dan het vaste ritme, de drukte en de verwachtingen. We wilden ademen. Onze kinderen de ruimte geven om te groeien en zelf opnieuw ontdekken wat belangrijk is.

Voor mij als fotograaf betekende dat: anders kijken. Letterlijk. Het licht op Curaçao is hard, fel, snel. Je leert kijken in de schaduw, werken met tegenlicht, inspelen op wat komt en snel vervaagt. Maar belangrijker nog: ik leerde kijken naar mensen. Naar rust en vrijheid. Hoe je een moment echt vangt onder de tropische zon.

Per november 2025 zijn we terug in Friesland. Niet meer als dezelfde mensen. Ook niet omdat we ‘klaar’ waren op Curaçao. Maar omdat Friesland roept. Omdat dit mijn land is. Mijn taal, mijn ritme, met mijn verhaal.

Terug in het prachtige noorden. In het landschap waar ik leerde fietsen, schaatsen en verdwalen. Waar ik ooit begon met fotograferen en nu verderga, met alles wat ik heb mogen leren op Curaçao.

📌 Zo werk ik als fotograaf: Fotoshoot plannen in Friesland

Waarom Curaçao? Een beslissing als gezin

De keuze om naar Curaçao te vertrekken was geen bevlieging. Het was een bewuste beslissing. Voor ons gezin, maar ook voor mij persoonlijk.

We wilden leven op een plek waar het tempo lager ligt. Waar de zon je wakker maakt en niet de ochtendspits. Waar je kinderen nog zonder schoenen buiten spelen en de dagen zich vullen met eenvoud. En dat kregen we. Niet altijd makkelijk, niet altijd perfect, maar wel écht.

Voor mij als fotograaf betekende het een mentale reset. Alles wat ik dacht te weten over licht, over timing, over compositie, dat kon deels overboord. Op Curaçao werk je met fel zonlicht, schaduwen die van minuut tot minuut veranderen, wind die elke locatie anders maakt. Je leert aanvoelen wanneer het moment daar is. Niet plannen, maar kijken. Niet regisseren, maar reageren.

Ik begon daar met shoots voor mensen die iets wilden vastleggen wat ze voelden: gezinnen op vakantie, stellen die samen iets te vieren hadden, kinderen die gewoon zichzelf waren. Alles buiten. Alles echt.

Die manier van werken werd al snel mijn tweede natuur. Geen studio, geen vaste opstelling, maar het moment laten ontstaan. En dat is iets wat ik meeneem. Nu ik weer in Friesland werk, merk ik hoe waardevol die ervaring is. Je ziet anders. Je werkt anders. En vooral: je voelt anders.

Wat fotograferen op Curaçao me leerde

Fotograferen op Curaçao is iets anders dan een fotoshoot bij het IJsselmeer of in het bos bij Bakkeveen. Alles vraagt daar om alertheid: het licht is intens, de schaduw hard, het weer grillig – soms met enorme hoosbuien – ook al lijkt het altijd zonnig.

Je leert snel schakelen. Niet wachten tot het ‘perfect’ is, maar werken met wat er nu is. Soms is dat fel tegenlicht, soms is het windkracht 6 en zand in je lens. En toch kun je dan precies dát moment vastleggen waarin alles klopt. Omdat je leert kijken. En leert voelen.

Wat ik daar vooral leerde, is dat fotografie begint bij vertrouwen. Mensen staan niet voor je lens om een plaatje te maken. Ze willen herinneringen vastleggen. Een gevoel bewaren. En dat kan alleen als er rust is. Als iemand de leiding neemt, maar niet duwt. Als het tempo past bij wie ze zijn.

Juist op Curaçao werkte ik vaak met gezinnen op vakantie, ouders die hun kinderen eindelijk weer écht zagen, zonder werkdruk of haast. En in die rust kwamen de mooiste beelden tot stand. Niet door regie, maar door ruimte.

Wat ook meespeelde: ik ben zelf vader van drie jonge kinderen. Dat maakt dat ik weet hoe je met kinderen werkt. Wanneer je moet wachten. Wanneer je juist even iets loslaat. En wanneer je weet: dit is het moment.

Die manier van kijken, met geduld, lichtgevoeligheid en gevoel voor dynamiek – neem ik nu mee naar Friesland. Waar het licht anders is, maar de mensen net zo echt zijn.

De keuze terug te keren naar Friesland

Teruggaan naar Friesland voelt niet als stoppen. Het voelt als afronden én opnieuw beginnen.

We genieten enorm van Curaçao. Van het ritme, het licht, de rust. Maar we voelden ook dat het tijd werd voor iets nieuws. Of eigenlijk: iets ouds, opnieuw bekeken. Want Friesland is voor mij geen ‘oude plek’. Het is mijn fundament. M’n kompas.

Terugkeren was een bewuste stap. Niet ingegeven door gemis of heimwee, maar door richting. Onze kinderen worden ouder. We wilden weer familie dichtbij. En voor mij als fotograaf: ik wilde weer werken in het landschap dat me gevormd heeft.

Friesland is waar ik leerde kijken. Waar ik voor het eerst een camera vasthield. Waar ik als kind de eerste zonnestralen over de weilanden zag en als puber ijs verkocht tijdens de Elfstedenkoorts. Waar ik fietste, schaatste, zwierf en waar ik nu weer met open blik mag fotograferen.

Ik kom niet terug bij af. Ik kom terug met ervaring. Met bagage. En vooral: met een nog scherpere blik op wat ertoe doet. Niet meer zoeken naar wat mooi lijkt, maar weten wat klopt.

👉🏻 Lees hier wat een fotoshoot in Friesland uniek maakt

Wat ik meeneem uit Curaçao in mijn werk

De overstap van Curaçao naar Friesland lijkt op papier misschien groot. Andere omgeving, ander licht, ander klimaat. Maar wat ik écht heb meegenomen, gaat veel dieper dan dat.

Wat ik meeneem is het gevoel voor licht. Op Curaçao heb je kort de tijd waarin het licht echt goed valt, dus leer je snel om het te zien, te voelen en erop te reageren. Dat neem ik nu mee naar Friesland, waar het licht zachter is, maar minstens zo krachtig. Hier zie ik nu eerder wanneer het klopt. Wanneer het valt, in plaats van schijnt.

Ik neem ook rust mee. Ik heb vele fotoshoots met gezinnen gehouden. Geen haast, geen schema. Die manier van werken is in mij gaan zitten. Hier in Friesland plan ik mijn shoots net zo bewust. Zonder druk, zonder klok. Wel met aandacht.

Wat ik ook meeneem is vertrouwen. Op Curaçao werkte ik met mensen van over de hele wereld. Verschillende achtergronden, talen, verwachtingen. Toch kwam het altijd neer op hetzelfde: mensen die zich veilig voelen voor je lens. Die zich gezien voelen. En dat begint bij hoe jij kijkt, niet alleen met je camera, maar met je hart.

En tot slot: ik heb geleerd om te werken met wat er is. Niet alles hoeft perfect te zijn. Geen studio, geen eindeloze rekwisieten. Een zandpad, een bosrand, een scheef hek met mooi licht kan genoeg zijn. Als het klopt, dan klopt het.

Friesland opnieuw bekijken met andere ogen

Terug naar Friesland voelt vertrouwd, maar tegelijkertijd ook nieuw. Ik kijk anders dan vroeger. Wat ooit gewoon was, zoals een slootje, een rij knotwilgen, het licht boven de velden bij Workum, dat zie ik nu met andere ogen.

De ervaring die ik opdeed in het buitenland heeft mijn blik verscherpt. Ik zie sneller waar het licht werkt. Ik voel eerder aan waar iemand zich prettig zal voelen. En ik weet nu hoe belangrijk het is dat een fotoshoot niet draait om ‘plaatjes maken’, maar om hoe het voelt terwijl je er bent.

Als ik nu met iemand op pad ben, een gezin, een stel of iemand alleen – dan werk ik niet volgens een vast plan. We laten ons leiden door het moment. Door het licht. Door hoe de kinderen reageren. Door hoe de wind waait. En dat vraagt om vertrouwen. Maar het levert foto’s op die je terug wilt blijven zien. Niet omdat ze technisch perfect zijn, maar omdat ze echt zijn.

De mensen die ik fotografeer herkennen dat. Ze voelen dat er ruimte is. Dat ze zichzelf mogen zijn. En misschien is dat wel het grootste cadeau dat ik heb meegenomen uit Curaçao: dat het niet gaat om wat je doet, maar hoe je kijkt.

Mijn verhaal, jouw fotomoment?

Je weet nu een beetje waar ik vandaan kom. Wat ik heb gezien, geleerd, meegemaakt. Maar uiteindelijk gaat dit verhaal niet alleen over mij. Het gaat over jou. Over het moment dat jij wilt vastleggen en hoe ik je daarbij helpen kan.

Misschien wil je een fotoshoot met je gezin. Of een portretshoot voor jezelf. Misschien wil je gewoon iemand die rustig werkt, meedenkt en echt kijkt. Iemand die begrijpt hoe belangrijk herinneringen zijn – zonder dat het allemaal groots of ingewikkeld hoeft te zijn.

Als je na het lezen van dit verhaal denkt: dit voelt goed, dit past bij mij, stuur me dan gerust een bericht. We kijken samen wat er mogelijk is. Op een plek die klopt, in een licht dat werkt, met foto’s die blijven.

👉🏻 Klaar voor je eigen verhaal? Boek een fotoshoot in Friesland of neem vrijblijvend contact met mij op.

ByFoekema Fotografie

Mijn naam is Albert, 43 jaar en afkomstig uit Friesland. Ik ben vader van drie jonge kinderen en gelukkig getrouwd. Begin 2025 zijn we naar Curaçao gereisd waar we tot november 2025 wonen. Ik werk als fotograaf en houd er vele fotoshoot op de prachtige stranden en kleurrijke straatjes. Vanaf november maken we een nieuwe reis met ons gezin door Europa.

Lees hier meer over mij